صنعتی

صنعت

صنعتی

صنعت

نکات ایمنی که در کارگاه ها بایدرعایت شود

10 General Workshop Safety Tips & Rules | GFP Machines

1- ایمنی کارگران


کلیه کارگران وکارکنان کارگاه‌ها باید باتوجه به نوع کاری که انجام می‌دهند از پوشش‌های حفاظتی و ایمنی مناسب استفاده نمایند.


 


لباس کارمناسب


- در اماکنی که خطر انفجار یا آتش‌سوزی وجود دارد، استفاده از لباس کارهایی که ایجاد الکتریسیته ساکن می‌کنند، اکیدا ممنوع است.


- استفاده از کمربند بر روی لباس کار و آستین دکمه‌دار ممنوع می‌باشد.


- لباس کارگران برق کار نباید هیچ جزء فلزی داشته باشد.


- لباس کار باید باتوجه به نوع کار انتخاب شود.


 


کلاه، کفش و دستکش ایمنی


- کارگران و کارکنانی که در معرض سقوط اشیاء قراردارند باید از کلاه ایمنی استفاده نمایند.


- کلاه ایمنی باید سبک (حدود 400 گرم)، عایق برق، مقاوم در برابرآتش و قابل شستشو باشد و حتما داخل آن ضد عفونی گردد. (طبق استاندارد DIN به شماره 4840)


- کارگرانی که با دریل، ابزار چرخنده و ماشین‌های دارای قطعات چرخنده و غلطنده، کار می‌کنند نبایستی از دستکش استفاده نمایند.


- کارگرانی که با اشیاء تیز یا عمل روی اشیاء تیز کار می‌کنند باید از دستکش‌های مناسب (مسلح به نوارهای فلزی) استفاده نمایند.


- دستکش بایستی طوری انتخاب شود که با خطرات احتمالی ناشی از کار متناسب باشد.


-  کارگرانی که فلزات داغ را حمل می‌کنند و یا عملیاتی بر روی آنها انجام می‌دهند (مانند جوشکاری، برشکاری) بایستی دستکش‌هایی از جنس پنبه نسوز یا چرم که در مقابل گرما مقاومت داشته باشند، استفاده کنند.


- کارگرانی که با اسیدها وقلیاها سروکار دارند بایستی از دستکش‌های لاستیکی نرم (طبیعی یا مصنوعی)، پلاستیکی نازک که مقاوم در برابر این مواد می‌باشند استفاده نمایند.


- کارگرانی که در معرض خطرات ناشی از برخورد یا سقوط اشیاء سنگین در روی پا قرار دارند برای حفاظت از انگشتان پا بایستی ازکفش‌های ایمنی با پنجه‌های فولادی استفاده نمایند.


- کارگران برق‌کار بایستی از دستکش لاستیکی که عایق برق بوده و مقاومت آن متناسب با ولتاژ برق شبکه باشد، استفاده نمایند.


- کارگرانی که با وسایل و ابزار برقی کار می‌کنند، باید هنگام کار بر روی سکوی عایق مستقر شده یا از کفش‌های عایق استفاده نمایند.


- کارگرانی که با مواد روغنی، قلیایی، اسیدی کار می‌کنند، باید ازکفش‌هایی استفاده کنند که جنس لاستیک و یا چرم قطور باشد و مقاوم در برابر مواد فوق باشد.


 

عینک، ماسک وگوشی


- کلیه کارگرانی که کار آنها ممکن است سلامت چشم‌هایشان را به خطر بیاندازد باید از عینک حفاظتی استفاده نمایند.


- عینک‌های حفاظتی شیشه‌ای یا پلاستیکی باید دارای مقاومت کافی بوده و فاقد حباب هوا، ترک و موج باشد و بتواند حتی‌الامکان 80% نور را ازخود عبور دهد.


- کارگرانی که در محیط‌های پرغبار، سمی و یا بسته با هوای آلوده به گازهای مسموم کننده کار می‌کنند، جهت حفاظت از سیستم تنفسی بایستی از ماسک‌های تنفسی با فیلتری متناسب با نوع آلودگی استفاده نمایند.


- انتخاب ‌ماسک و فیلتر بستگی ‌به خواص شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی ماده موجود در محیط کار و نوع محل و فضای کار دارد.


- کارگرانی ‌که ‌با دستگاه‌های ‌پر سروصدا کار می‌کنند یا در مجاورت این دستگاه‌ها بطور مداوم به کار مشغولند، بایستی از گوشی‌های مناسب استفاده نمایند.


- کارگرانی‌ که در عملیات جوشکاری و برشکاری مشغول کار هستند، بایستی از عینک‌های ایمنی مجهز به شیشه‌های رنگی (فیلتردار) جهت جذب تشعشات استفاده نمایند (استاندارد 2092-BS).


 


کمربند ایمنی وطناب نجات


- برای کارکنانی که در ارتفاع به کار می‌پردازند و با خطر سقوط مواجه هستند استفاده از کمربندهای ایمنی و سایر حائل‌های ایمنی مناسب، ضروری است.


 - کمربندهای ایمنی و متعلقات آن باید از چرم، برزنت و پارچه‌های مقاوم و مواد محکم ساخته شده باشد و قدرت تحمل بار را با حداقل نیروی 1150 کیلوگرم داشته باشد. (حداقل پهنای کمربند cm12و ضخامت آن mm6 می‌باشد.)


- کمربندهای ایمنی نباید دارای زدگی، پارگی وسایر اشکالاتی باشند که باعث ایجاد خطر برای استفاده کننده گردد.


- کلیه قطعات وضمایم کمربندهای ایمنی بایستی بطور دقیق و مرتب مورد بازدید قرار گیرد و قطعات فرسوده تعویض گردد؛ حصول اطمینان از بی‌عیب و نقص بودن کمربند الزامی است.


 


2- سایر نکات ایمنی در کارگاه‌ها


نور


- در تونل‌ها و راهروها از لامپ‌های فلورسنت دوبل یا جفتی به فاصله 8 متراستفاده شود.


- در سالن‌های کارگاهی و محوطه کارگاه باید از لامپ‌های بخارسدیم ـ جیوه استفاده شود.


- میزان ‌روشنایی مناسب در تونل و راهروها و محل عبور و مرور افراد حداقل 100 لوستر و میزان روشنایی برای فعالیت‌های ساختمانی و کارگاهی مانند جوشکاری، آهنگری وغیره حداقل 200-150 لوکس می‌باشد.


- لامپ‌ها نباید طوری نصب شوند که نور مستقیم وارد چشم کارگر شود.


 - چراغ‌های گردان می‌بایست به رنگ قرمز بوده و تعادل کافی داشته باشند.


- هنگام استقرار چراغ چشمک زن یا گردان، سیم حامل برق لازم است در صورت امکان بر روی دیوار نصب گردد.


- تامین نور کافی برای انجام فعالیت‌های مختلف در کارگاه ضروری است. باتوجه به عدم امکان تامین نور طبیعی دربخش عمده‌ای از محیط‌های کار، بایستی از چراغ‌های مناسب استفاده شود.


- چراغ‌هایی که برای تامین نور در محیط‌های کار نصب می‌شوند باید در محل‌های مناسب به طور کاملا ایمن نصب شوند.


- استفاده از چراغ‌های رنگی برای تامین نور در محیط‌های کار ممنوع است.


- چراغ‌ها باید دارای حفاظ‌های مناسب باشند که در صورت برخورد با اشیاء صدمه نبینند‌.


- امکان استفاده از چراغ‌های قابل جابجایی (چراغ گردان) باید با تعبیه پریزها و رابط‌های مناسب در کارگاه درنظر گرفته شود.


- درکلیه معبرها و مسیرهای رفت وآمد کارگران و وسایل، باید چراغ‌های مناسب با نور کافی و در محل‌های ایمن نصب گردند.


- کلیه وسایل و تجهیزات تامین نور کارگاه بایستی دارای کیفیت مناسب و مطابق با اصول فنی مربوطه باشند.


- استفاده از نوار یا چسب در محل اتصال دو سیم به تنهایی ممنوع می‌باشد و بایستی حتما از ترمینال استفاده شود.


 


تهویه کارگاه


- از آنجا که بخش قابل توجهی از فعالیت‌های ساختمانی در محیط‌های بسته زیرزمین و بدون ارتباط مستقیم با فضای باز انجام می‌شود، تهویه کارگاه باید به نحو مطلوب انجام شود. بدین منظور:


 


الف) تجهیزات و وسایل مناسب تهویه باید با توجه به شرایط کارگاه پیش‌بینی و نصب شوند.


ب) سرعت جریان هوای ورودی به کارگاه ونحوه توزیع آن باید به گونه‌ای باشد که باعث ورود، گسترش یا افزایش آلودگی هوای کارگاه نگردد.


 ج) سیستم تخلیه هوا و کانال‌های مناسب آن در محل‌هایی که آلودگی ناشی از گرد و غبار یا دود و گازهای سمی وجود دارد، بایستی پیش‌بینی شود.


 د) تهویه کارگاه باید به طور دایمی در طول مدت زمان کار انجام شود.


 


- درصورت وجود گرد و غبار و دود با غلظت بالاتر از حد مجاز، باید از فیلترهای مناسب گرد و غبار و دود یا گاز سمی استفاده شود.


- تهویه باید به دو صورت عمومی و موضعی طراحی و اجرا گردد.


- درتهویه، عمل مکش (جهت خروج آلودگی) و دمش (جهت ورود هوای تازه) می‌بایست بطور همزمان صورت گیرد.


- برای جلوگیری از گسترش آلودگی ناشی از احتراق ماشین‌های درونسوز، مانند موتور جوش‌های دیزلی و امثال آنها، بایستی دودهای حاصل از احتراق به وسیله لوله‌های تخلیه هوا و فن مناسب به خارج از محیط کارگاه هدایت شود.


- کلیه وسایل و تجهیزات مورد استفاده باید مطابق با اصول فنی و عاری از نقص باشند.


- دمش و مکش می‌بایست توسط سیستم توزیع مناسب (duct) صورت پذیرد.


 


آبرسانی


- برای تامین آب شرب کارگران و آب مورد نیاز عملیات ساختمانی باید از لوله‌های مناسب استفاده شود.


- لوله‌کشی آبرسانی کارگاه باید از محل‌های مناسب و ایمن انجام شده و لوله‌ها باید در مقابل صدمات احتمالی محافظت گردند.


- لوله‌هایی که روی سطوح قائم نصب می‌شوند، بایستی به وسیله بست‌های مناسب و به طور محکم به دیوار متصل شده و در معرض برخورد اشیاء و ابزار کار نباشند.


- اگر برای انتقال آب از شلنگ استفاده می‌شود، این شلنگ‌ها حتی‌الامکان نباید در مسیر تردد ماشین‌آلات و یا کارگران قرار گیرند؛ مگر اینکه حفاظت آنها در مقابل ضربه و فشار به نحو مناسب انجام گیرد.


- کلیه لوله‌ها، شیرها و فلکه‌ها، شلنگ‌ها و سایر وسایل آبرسانی باید از جنس مرغوب و عاری از هرگونه نقص بوده و به طور کاملا ایمن نصب شده باشند.


- استفاده از لوله‌ها، شیرآلات، شلنگ و سایر وسایل فرسوده یا صدمه دیده که موجب اتلاف آب می‌گردند ممنوع است.


- به منظور جلوگیری از پخش آب و آلودگی سطح کارگاه، باید فاضلاب حاصل از استعمال آب آشامیدنی و بهداشتی به روش مناسب جمع‌آوری و دفع گردد.


 


علایم هشدار دهنده


- استفاده از علایم هشدار دهنده مانند چراغ‌های چشمک زن و تابلوهای شبرنگ و غیره در نقاط حساس و خطرناک ضروری است.


- کلیه داکت‌ها، پرتگاه‌ها، لبه‌های سطوح شیب‌دار، بازشوهای واقع در کف معابر و سایر نقاطی که احتمال ایجاد خطر برای کارگران وجود دارد، بایستی به وسیله علایم هشدار دهنده مناسب مشخص شوند.


- محل‌های ورود و خروج به کارگاه و اطراف محل‌های گود برداری و به طورکلی اطراف محیط کارگاه بایستی با نصب علایم هشدار دهنده مشخص شوند.


- چراغ‌های چشمک زن بایستی در تمام طول مدت کار، روشن و قابل رویت باشند.


- کلیه علایم هشدار دهنده مانند تابلوها و برچسب‌ها باید کاملا در معرض دید افراد بوده و به طور آشکار نصب شده باشند.


 

حفاظ ایمنی


- محوطه کارگاه بایستی به وسیله حفاظ‌های ایمنی مناسب و مکمل آن علایم هشدار دهنده مناسب و چراغ چشمک زن، از فضاهای عمومی املاک و معابر مجاور مجزا گردد.


- حفاظ‌های ایمنی مورد استفاده برای اطراف گودبرداری‌ها، لبه‌های پرتگاه، کناره پلکان و سطوح شیب‌دار، بازشوها، داکت‌ها و لبه‌های خطرناک بایستی دارای استحکام کافی بوده و به طور کاملا ایمن نصب شده باشند تا از خطر سقوط کارگران یا وسایل و ابزار جلوگیری شود.


- کلیه اجزای حفاظ‌های ایمنی مانند لوله‌ها، بست‌ها، تخته‌ها و غیره باید از جنس و کیفیت مرغوب و مناسب برخوردار باشند.


- فاصله میله‌های عمودی و افقی نرده‌ها و حفاظ‌ها باید به اندازه‌ای باشند که امکان عبور و خطر سقوط از میان آنها وجود نداشته باشد.


- بازشوها، سوراخ‌ها، و فرورفتگی‌های موجود درکف‌های معابر و محل‌های کار باید به یکی از طرق زیر حفاظت شوند:


 


الف) به وسیله تخته و الوارهای مناسب پوشیده شوند.


ب) به وسیله مش‌ها (شبکه‌های میلگرد) با حداکثر چشمه‌های 5/2*5/2 سانتیمتر پوشانده شوند.


ج) به وسیله حفاظ‌های محکم و ایمن که دور تا دور آنها نصب می‌شوند محافظت گردند.


 


- شبکه‌های آرماتور، تخته‌ها و الوارهای نصب شده روی سوراخ‌ها و بازشوهای کف محل‌های کار یا معابر باید دارای استحکام کافی بوده و به گونه‌ای نصب شوند که مانعی در رفت و آمد کارگران و حمل وسایل ایجاد ننمایند.

استفاده از هلیوم برای تنفس بیماران چگونه است ؟

نظر بالینی، گاز هلیوم به عنوان یک گاز نجیب، در درمان انسداد مجاری هوایی و اختلالات تنفسی در کودکان و بزرگسالان استفاده می شود. علاوه بر این، مطالعات انجام شده در سال های اخیر در زمینه سلول ها و بافت های مختلف حیوانات و انسان ها نشان می دهد که هلیوم دارای اثرات بیولوژیکی عمیقی است: یکی از این اثرات که تحت عنوان “محافظ عضوی (organ conditioning)”  نامیده می شود موجب کاهش آسیب های سلولی می شود. اگرچه تحقیقات گسترده ای انجام شده است اما هنوز مکانیسم های مولکولی دقیق این اثرات محافظ عضوی هلیوم کاملاً مشخص نشده است. علاوه بر این، تفاوت های چشمگیری در اثرات محافظتی در اندام های مختلف وجود دارد.

استفاده از هلیوم برای تنفس بیماران

هلیوم از خانواده گازهای نجیب است، این خانواده، گروهی از عناصر شیمیایی هستند که اوربیتال های لایه ظرفیت آن ها کاملا پر بوده و موجب می شود که تمایل به واکنش شیمیایی آن ها بسیار کم و یا اصطلاحا “بی اثر” باشند. هلیوم به عنوان سبکترین گاز نجیب، دارای وزن مولکولی 4 گرم بر مول و کمترین نقطه ذوب و جوش در بین عناصر مختلف است. در مقایسه با گاز اکسیژن، گاز هلیوم دارای چگالی و گرانروی کمتری است که منجر به کاهش کار تنفس و در واقع راحتتر شدن تنفس می شود. بنابراین امروزه در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مجاری تنفسی از هلیوم استفاده می شود.کاربرد گاز هلیوم در پزشکی بسیار مهم است.

اثرات محافظتی در بافت ها

تعدادی از گازهای نجیب و بی اثر می توانند باعث تغییرات مولکولی شوند که منجر به محافظت از بافت ها و سلول ها در شرایط ایسکمی خون (توقف خونرسانی به بافت ها و سلول ها ) شوند. امروزه بیشترین مورد مطالعه در مورد xenon انجام شده است که و دارای اثرات عصبی و محافظتی قلب است. با این وجود، زنون به ندرت در دسترس است و دارای خاصیت بیهوشی است که استفاده از غلظت های بالاتر را در شرایط خاص بالینی محدود می کند. در مقابل، هلیوم به راحتی در دسترس است و فاقد خاصیت بیهوشی است. هلیوم هیچ عارضه جانبی نداشته و بنابراین می تواند برای محافظت از اعضای بدن در بیماران مفید باشد.

اهمیت محافظت از بافت ها و عضوهای مختلف

محافظت از عضو در شرایط ایسکمی یا توقف خون رسانی بسیار اهمیت دارد. در حین پیوند اعضا، جراحی عروق، سکته قلبی و مشکلات دیگر محافظت از قلب مطرح می شود که باید مورد بررسی قرار بگیرد. یک آنالیز اخیرا نشان داده است که هلیوم در جوندگان دارای خاصیت محافظت در برابر نورون و در خرگوش از محافظت قلبی برخوردار است. برای سایر اندام ها مانند کلیه و کبد، هنوز اطلاعات اندکی وجود دارد که بتوان نتیجه گیری کرد که آیا هلیوم اثرات محافظتی عضوی دارد.

 



کدام یک از روش های تخریب بتن بهترین است ؟

راه های تخریب بتن

سازه های بتنی ممکن است به منظور رفع و تعمیر ترک های سطحی و یا فرسایش نیازمند تعمیراتی از قبیل وصله گذاری یا روکش مجدد شوند . با این وجود هنگامی که سطح بتنی بیش از حد آسیب دیده باشد ؛ این اصلاحات کوتاه مدت باعث اتلاف وقت و هزینه می شود . در این گونه موارد سطح بتن نیز به سرعت ، همان خصوصیات لایه بتنی زیر را از خود نشان می دهد .

در زیر لیستی از شرایطی که نیازمند جایگزینی کامل بتن و استفاده از روش های تخریب بتن می باشد آورده شده است :

دال های بتنی غرق شده

در زیر سازه ها معمولا خاکی حاوی شن و ماسه وجود دارد . دال های بتنی ممکن است درصورتی که زیر لایه آنها به خوبی آماده سازی نشده باشد ، اصطلاحا غرق شوند . ممکن است از خاک سست برای زیرسازی استفاده شده باشد و این خاک سست می تواند به سبب  نفوذ آب در زیر بتن نشست کند . این امر باعث می شود که دال بتنی پشتیبانی نشده و شکم بدهند . احتمال دیگر این است که با وجود اینکه لایه زیرین به درستی متراکم شده است اما وزن دال بتنی بیش از حد و بارگذاری بیش از تحمل سازه باشد و در نتیجه صفحات بتنی نشست کنند .

خسارت ناشی از انجماد

خسارت ناشی از انجماد

در شرایط آب و هوایی سرد ، خسارت ناشی از سرما و انجماد می تواند به راحتی بر روی سطوح بتنی ایجاد شود . یخ زدگی و بادکردگی زمین در واقع بالا آمدن سطح خاک و یا دیگر سطوح به سبب انبساط آب های زیرزمینی در اثر یخ زدگی می باشد .

ترک های عمیق

برخی از المان های بتنی ممکن است در مکان هایی که نشست رخ داده است ، ترک هایی عمیق و گسترده از خود نشان بدهند . این امر می تواند به سبب بار های سنگین وارده مانند کامیون های بزرگ ، زیرسازی نامناسب ، فرسایش و یا دلایل مشابه رخ دهد .

سطوح بتنی بسیار آسیب دیده

سطوح بتنی بسیار آسیب دیده

سطوح بتنی بسیار آسیب دیده

صفحات بتنی وجود دارند که مقداری زیادی جوشکاری و یا سوراخ کاری روی سطحشان انجام شده است . در اینگونه موارد از نظر اقتصادی به صرفه تر است که کل بتن جایگزین شود تا اینکه بر روی سطح تعمیرات انجام شود .

افزودنی های ساخت و ساز

هنگامی که یک سازه در اثر مقاوم سازی دستخوش اصلاحاتی می گردد ؛ عناصر بتنی که با پروژه تداخل دارند باید حذف شوند .

ساخت و ساز جدید

برخی از سازه ها هنگامی که ساختمان های جدیدی با کاربری هایی کاملا متفاوت و یا طراحی های معماری متفاوت در نظر گرفته می شوند ؛ تخریب می گردند .

بتن معیوب

بتن معیوب

بتن معیوب

اگر بتن استفاده شده مشکلاتی داشته باشد که بر روی کیفیت پروژه اثرگذار باشد ، باید برداشته شود و بتن ریزی دوباره اجرا شود . برای کسب اطلاعات بیش تر درباره استاندارد های بتن خوب به لینک بتن چیست ؟ مراجعه کنید .

چه روش هایی برای تخریب بتن وجود دارد ؟

ترکیدگی با فشار

این روش یکی ازبهترین روش های تخریب بتن در شرایطی است که به حذف بتن بدون گرد و غبار ، کنترل شده و نسبتا بی صدا نیاز باشد . ترکیدگی با فشار می تواند مکانیکی و یا شیمیایی باشد . در هر دو مورد سوراخ هایی در بتن حفر می شود و نیرو هایی جانبی اعمال می شود .

  • در ترکیدن مکانیکی ، بتن با دستگاه فشار هیدرولیک شکافته می شود .
  • در ترکیدن شیمیایی ، بتن از طریق تزریق دوغابی اتساعی ترکیده می شود و پس از ترکیدن قطعات ن به کمک نیروی انسانی و یا جرثقیل برداشته می شود .

خردکن های پنوماتیکی و هیدرولیکی

خردکن های پنوماتیکی و هیدرولیکی

این روش تخریب بتن معمولا در پروژه های تخریب پی و فونداسیون ، روسازی و عرشه پل استفاده می شود . پیچیدگی این روش به مقاومت بتن ، مقادیر میلگرد فولادی استفاده شده ، اندازه چکش و شرایط کار بستگی دارد . ماشین های خردکن می توانند در رنج ۱۰۰ تا ۲۰۰۰۰ فوت پوند با ۳۰۰ تا ۸۰۰ ضربه بر دقیقه تخریب انجام دهند . این خردکن ها از راه دور قابل کنترل هستند و برای دسترسی آسان تر از یک بوم جرثقیل نیز استفاده می کنند . برخی از این ماشین ها حتی برای تخریب در زیر آب نیز طراحی شده اند .

روش توپ و جرثقیل

یکی از متداول ترین و قدیمی ترین روش های تخریب بتن روش توپ و جرثقیل می باشد . در این روش جرثقیل از یک توپ ۱۳۵۰۰ پوندی برای تخریب سازه های بتنی استفاده می کند . توپ به داخل سازه رها می شود یا پرخانده می شود و فقط اپراتور های بسیار ماهر باید کار تخریب به کمک توپ را انجام دهند . با این روش می توان به راحتی بتن را خرد کرد ؛ اما ممکن است برای برش دادن آرماتور های فولادی به کار های دیگری نیاز باشد .

برای استفاده از روش توپ و جرثقیل چه مسائلی را باید در نظر گرفت ؟برای استفاده از روش توپ و جرثقیل چه مسائلی را باید در نظر گرفت ؟

  • برای استفاده از روش توپ و جرثقیل چه مسائلی را باید در نظر گرفت ؟باید در نظر گرفت که این روش مقدار زیادی گرد و غبار ، سر و صدا و لرزش تولید می کند .
  • همچنین اندازه ساختمانی که می توان تخریب کرد به سایز جرثقیل ، فضای کار در دسترس و موجود و نیز نزدیکی به خطوط برق بستگی دارد .

قطعه قطعه کردن

می توان المان های بتنی را با استفاده از اره ، لنس حرارتی ( در حضور فولاد تقویت کننده ) و یا جت های آب پر سرعت برش داد . سپس قطعات بتنی توسط جرثقیل برداشته می شوند . قطعه قطعه کردن یکی از روش های تخریب بتن است که امکان تخریب کامل سازه با سر و صدا و گرد و غبار کم و همچنین تاثیر کم بر محیط را فراهم می کند . این روش هنگامی که قسمت هایی از سازه مانند دیوار ها و دال ها برداشته شده باشد ، مفید می باشد .

انفجار

انفجار

انفجار

با استفاده از مواد منفجره می توان حجم زیادی از بتن را از بین برد . این روش تخریب بتن اینگونه است که در گمانه های از پیش تعیین شده مقادیر مناسبی از مواد منفجره را قرار می دهند و منفجر می کنند . این کار سبب می شود که سازه به قطعات کوچک تری تبدیل شود . این روش همه کاره و انعطاف پذیر است ؛ اما انفجار و لرزش حاصل از آن در صورت عدم کنترل می تواند به سازه های مجاور آسیب وارد کند . بنابراین در میان تمام روش های تخریب بتن ،  استفاده از مواد منفجره به طور معمول سخت ترین مقررات ایمنی را دارد .

کدام روش برای تخریب بتن بهترین است ؟

تخریب بتن در بسیاری از شرایط همچون پروژه های نوسازی های گسترده و یا هنگامی که مواد و مصالح انقدر آسیب دیده هستند که امکان تعمیر وجود ندارد ، الزامی می باشد . تعداد زیادی از روش های تخریب بتن در دسترس است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند . بنابراین بهترین گزینه به نیازمندی های پروژه مورد نظر و محیط اطرافش بستگی دارد . به عنوان نمونه باید در نظر گرفت که آیا بتن اسفنجی و یا بتن معمولی و یا انواع دیگر بتن قرار است تخریب شود ؟

تخریب بتن چه آثاری را به دنبال دارد؟

مقادیر زیادی از زباله های ساختمانی در اثر روش های تخریب بتن تولید می شود و این مسئله هزینه ها و اثرات محیط زیستی به بار می آورد . با این حال امکان بازیافت بتن و به دنبال آن کاهش زباله و صرفه جویی در مصرف مواد و مصالح جدید از جمله سیمان و سنگدانه ها در بسیاری از پروژه ها وجود دارد . اما از آنجایی که در کشور هایی از قبیل ایران هزینه خریداری مواد و مصالح جدید کم تر از هزینه های بازیافت بتن تخریب شده می باشد ؛ معمولا پیمانکاران منافع مالی خود را بر منافع زیست محیطی عام ترجیح می دهند .

منبع : کدام یک از روش های   تخریب بتن بهترین است ؟